بیماری اوتیسم چیست و چگونه درمان می‌شود؟
اوتیسم یا درخودماندگی یک بیماری نسبتاً شایع است، که در هر۶۰ کودک یک نفر را مبتلا می‌سازد. این عارضه به علت اختلالات مغزی رخ می‌دهد و می‌تواند زندگی افراد را تحت تأثیر قرار دهد. این عارضه می‌تواند هم در کودکی و هم در بزرگسالی رخ دهد اما کودکان را بیشتر مبتلا می‌کند و معمولاً قبل از سه‌سالگی رخ می‌دهد. درخودماندگی امروزه در جامعه بسیار پذیرفته‌شده است و خوشبختانه کودکان مبتلابه این عارضه بیش از قبل موردحمایت قرار می‌گیرند.
افرادی که به این عارضه مبتلا می‌شوند دچار اختلالات گفتاری شده و در برقراری ارتباط با دیگران دچار مشکل خواهند شد. کودکان مبتلابه اوتیسم دنیای متفاوتی با افراد عادی دارند؛ به‌گونه‌ای که نمی‌توانند افکار و احساسات افراد دیگر را درک کنند. این کودکان چون فهم درستی از احساسات دیگران ندارند، در برقراری ارتباط با آن‌ها ضعیف بوده و گاهی اصلاً تمایلی نیز به انجام این کار ندارند. علاوه بر این ظاهر کودکان اوتیسم نیز می‌تواند کمی متفاوت باشد.
همچنین این کودکان نمی‌توانند افکار و احساسات خود را با کلام، حرکات بدن و …. به‌درستی بیان کنند. به همین علت در دنیای خود باقی می‌مانند و درواقع درک درستی از جهان ما نخواهند داشت. مبتلایان به این عارضه حتی گاهی متوجه تغییرات محیط پیرامون خود نیز نخواهند شد. این دسته از بیماران گاها رفتارهای پرخاشگرانه نسبت به خود داشته و حرکاتی غیرعادی انجام می‌دهند. افرادی که دچار این عارضه می‌شوند، ممکن است در سن بلوغ دچار تشنج شدید نیز بشوند. به همین علت اوتیسم می‌تواند یک اختلال بسیار خطرناک باشد.
آشنایی بیشتر با بیماری اوتیسم
حال وقتی صحبت از این عارضه می‌شود، بسیاری از افراد تصور می‌کنند که کودکان مبتلابه درخودماندگی هیچ قابلیت یا توانایی خاصی ندارند. اما این تصور کاملاً اشتباه است و بسیاری از کودکان مبتلابه این عارضه استعدادهای فوق‌العاده‌ای دارند. به‌گونه‌ای که بعضی از آن‌ها درزمینهٔ موسیقی، طراحی، ریاضی، حفظ مطالب و …. مهارتی باورنکردنی دارند. این کودکان بسیار حساس هستند. به‌طوری‌که برخی صداها، تصاویر، منظره‌ها، لمس یا بوهای متفاوت که برای همگان کاملاً عادی هستند، می‌تواند به این کودکان آسیب برسانند. حال شاید برایتان سوال شود که این عارضه چگونه درمان می‌شود؟ در پاسخ می‌بایست می بگوییم اوتیسم متأسفانه هنوز هیچ درمان قطعی و خاصی ندارد. اما با انجام برخی روش‌ها مثل فیزیوتراپی، مصرف دارو، کاردرمانی، گفتاردرمانی و ….می‌توان عوارض ناشی از این عارضه را کاهش داد، و آن را تا حد زیادی بهبود بخشید.
مهم‌ترین علائم و نشانه‌های بروز بیماری اوتیسم
اوتیسم علائم و نشانه‌های فراوانی دارد. علامت‌های این عارضه معمولاً تا سن سه‌سالگی بروز پیدا می‌کنند. اما گاهی نیز کودک در ابتدا نرمال به نظر می‌رسد و بعدها با علائمی که مشاهده می‌شود، پدر و مادر متوجه ابتلای او به درخودماندگی می‌شوند. اما به‌طورکلی مهم‌ترین علامت و نشانه‌های ظهور این بیماری شامل موارد زیر می‌شوند:
-
الگوهای گفتاری غیرمعمول
اولین علامت بروز این بیماری الگوهای گفتاری غیرمعمول کودک می‌باشد. برای مثال کودک در تلفظ کلمات مشکل دارد و نمی‌تواند شمرده شمرده صحبت کند؛ یا اینکه مانند ربات صحبت می‌کند و اصلاً شیوه تلفظ کلمات توسط او عادی نیست. همچنین معمولاً افراد مبتلابه این عارضه بسیار دیرتر از سایر افراد می‌توانند صحبت کنند و به بیانی ساده‌تر زبان درآوردن آن‌ها در کودکی دیرتر اتفاق می‌افتد.
-
اختلالات شنوایی
اختلالات شنوایی ازجمله علائمی است که ممکن است همه بیماران آن را تجربه نکنند. این علامت به‌گونه‌ای است، که وقتی فرد مبتلابه اوتیسم را صدا می‌زنید صدایتان را نمی‌شنود و پاسخی از او دریافت نخواهید کرد.
-
رفتارهای تکراری و غیرمعمول
دیگر علامت بروز اوتیسم رفتارهای تکراری و غیرمعمول افراد مبتلا باشد. برای مثال کودک یک حرف را چندین مرتبه تکرار می‌کند، یا اینکه حرکات بدنی غیرعادی خواهد داشت.
-
مشکل در حفظ مکالمه
افرادی که دچار درخودماندگی می‌شوند در حفظ مکالمه نیز مشکل‌دارند. برای مثال به یاد نمی‌آورند که دقایقی قبل با آن‌ها در خصوص چه موضوعی صحبت کردید. درواقع حافظه آن‌ها کوتاه‌مدت می‌باشد.
-
عدم برقراری تماس چشمی
کسانی که به اوتیسم مبتلا می‌شوند، نمی‌توانند با دیگران ارتباط چشمی برقرار کنند. آن‌ها معمولاً علاقه‌ای به این کار ندارند و ممکن است برایشان کاری ناخوشایند باشد. به همین علت در کمتر مواردی دیده می‌شود که فرد مبتلابه اوتیسم به چشمان افراد خیره شود.
مهم‌ترین علت‌های بروز بیماری اوتیسم
باوجوداینکه سال‌ها از پیدایش عارضه درخودماندگی می‌گذرد، هنوز هم علت آن ناشناخته است. پزشکان هنوز هیچ علت مشخصی را برای این عارضه تعیین نکرده‌اند. اما چندین علت وجود دارند که می‌توانند شانس ابتلا به این عارضه را افزایش دهند. در زیر این علت‌ها را نام‌برده‌ایم:
-
سابقه ژنتیکی
سابقه ژنتیکی اولین عاملی است که می‌تواند موجب بروز این عارضه شود. اگر در خانواده کودک، فردی سابقه ابتلا به این عارضه را داشته باشد، احتمال اینکه او نیز دچار درخودماندگی شود بسیار بالا است.
-
سن بالای پدر و مادر
اگر پدر و مادر در زمان بارداری سن بالایی داشته باشند، احتمال اینکه فرزند آن‌ها به اوتیسم مبتلا شود، بسیار بالا است. به همین علت معمولاً پزشکان همواره توصیه می‌کنند که بارداری در سنین جوانی اتفاق بیفتد.
-
مصرف داروها
مصرف برخی داروها در دوران بارداری مخصوصاً داروهایی که به‌منظور درمان تشنج مورداستفاده قرار می‌گیرند، نیز می‌توانند موجب بروز این عارضه در جنین شوند. اگر مادر به مصرف مشروبات الکلی نیز اعتیاد داشته باشد احتمال ابتلای فرزند او به این عارضه افزایش می‌یابد.
-
چاقی و دیابت مادر
دیگر دلیلی که می‌تواند موجب بروز این عارضه در کودکان شود، چاقی و دیابت مادر در دوران بارداری می‌باشد. چون سبب اختلالات متابولیسمی می‌شوند.
نکته: درگذشته برخی محققان بیان نموده بودند که واکسیناسیون برخی بیماری‌ها نیز می‌تواند موجب پیدایش اوتیسم شود. اما این مورد تائید قطعی نشده و هنوز در حد فرضیه باقی‌مانده است.
